پزشکی که روان درمانگر هم بود
هفته گذشته در مراسمی که با حضور خانواده ســلطنتی ســوئد و سیاســت مداران برگزار شــد، کارل گوســتاف شــانزدهم، پادشاه ســوئد، جوایز نوبــل ســال ۲۰۱۸ را به صاحبان شــان که در ماه سپتامبر اعالم شــده بود، تقدیم کرد.
بر اساس این آرتور اشــکین، ژرار مورو و دانا استریکلند برندگان جایزه فیزیک، فرانســس آرنولد، جورج اسمیث و گریگوری وینتر در شیمی، جیمز آلیسون و تاسوکو هونجــو در پزشــکی، ویلیام نورد هــاوس و پاول رومر در اقتصاد جایزه دریافت کردند.
امسال برای نخســتین بار برنده جایزه نوبل ادبیات تعیین نشد. آکادمی ســوئد برنده نوبل ادبیات امسال را همراه با برنده ســال آینده معرفی خواهــد کرد. دنیس
موکوگی و نادیا مراد، برندگان نوبل صلح امســال نیز جوایز خود را در مراســمی که در شــهر اسلو، پایتخت نروژ، برگزار شــد، دریافــت کردند. آنچه در ادامــه می آید، مروری اســت کوتاه بر زندگی و فعالیت های بشردوستانه دنیس موکوگی.
دکتــر دنیــس موکوگی ۶۷ســاله، مؤســس بیمارستان پانزی در بوکاوو جمهوری کنگو است. او زندگــی خود را وقف درمان زنانی کرده اســت که بر اثر تجاوز جنســی دچار آســیب های جنسی و روانی شــده اند. او ابتدا متخصــص اطفال بود؛ ولی بعد از دیدن زنان زیادی که دچار آسیب های جســمی بر اثر تجاوزهای جنســی شــده بودند، تصمیم گرفت متخصص زنان و زایمان شود. او به آریرز فرانســه رفت که در این رشته تحصیل کند؛ سپس به کنگو بازگشت تا هم از این زنان مراقبت کند و هم به تربیت پزشــکان و پرســتارانی در این زمینه بپردازد. موکوگی در کودکی تصمیم گرفت که پزشــک شود. پدر او مبلغی مذهبی بود. وقتی دنیس تنها هشــت سال داشــت، به مالاریا مبتلا شــد؛ ولی به خاطر دارد که پــدرش برای درمان بیماری اش، عــلاوه بر دادن دارو به او برایش دعا هم می کرد. روزی دنیس با پدرش بر بالین کودکی مبتلا بــه مالاریا می روند. پدرش بــرای طفل دعا می کند. دنیس از او می پرســد کــه چرا به کودک دارو نــدادی؟ پــدرش می گوید چون من پزشــک نیســتم. در آن لحظه دنیس به پــدرش می گوید که من پزشــک خواهم شــد تا علاوه بر دعاکردن، به بیماران دارو هم بدهم تا زودتر درمان شــوند.
دنیس پــس از اتمــام تحصیلاتش در فرانســه، در ســال ۱۹۹۹ بــه کنگــو بازگشــت. او می گوید که تنها در ســه ماه آخر ســال ۱۹۹۹ ،۴۵ بیمار با آسیب های جسمی شــدید بر اثر تجاوزات جنسی و شــکنجه های مکــرر را درمان کرده اســت. این آسیب ها عمدتا در ناحیه دستگاه تناسلی و سینه زنان دیده می شــود که توســط شورشیان مسلح انجام گرفته بود. بســیاری از ایــن زنان در جلوی چشــمان خانواده و فرزندان شــان مورد تجاوز و آزارهای جنسی قرار گرفته بودند.
دکتر موکوگی معتقد اســت که این جنایت ها فقــط فرد را نابود نمی کند؛ بلکه یک جامعه را به قهقرا می کشــد. بعد از مدتی او متوجه می شــود که تنها درمان آســیب های جسمی بیماران کافی نیســت و باید بــرای درمــان آســیب های روانی بیمــاران نیز فکــری بکند. بســیاری از مصدومان از خانــواده و جامعه طرد شــده بودند. او تلاش کرد که بــرای این زنان کار پیــدا کند و به جامعه آموزش دهــد تا پذیــرای آنان باشــند. تیم دکتر موکوگی تــلاش می کند که به مصدومان از لحاظ روانی، اقتصــادی، اجتماعی و حتی قانونی کمک کند. او تلاش بســیاری کرد که در ســطح کشوری و بین المللی در این زمینه فعالیت کند. شورشیان نظامی قصد کشــتن او و خانواده اش را داشــتند؛ بنابرایــن او به همــراه خانــواده اش کنگو را ترک کردنــد. بعد از مدتی بیمارانــش تلاش کردند که او را بــه کنگو بازگردانند. آنــان به رئیس جمهور کنگو نامه نوشــتند؛ اما او پاســخی نداد. بیماران حتی به دبیرکل سازمان ملل هم نامه نوشتند که نتیجه ای نداشت.
در ادامــه، بیماران خود وارد عمل شــدند و با فروش میوه و سبزیجات هزینه بلیت برگشت او به کنگو را تأمین کردند. این زنان درآمدی کمتر از یک دلار در روز داشــتند؛ ولی با این کار برای او بلیت برگشــت تهیه کردند. این کار آنان تأثیر عمیقی بر دنیس گذاشت و تصمیم گرفت با به خطر انداختن جــان خود، جــان هــزاران بیمار را نجــات دهد.
او می گویــد که ایــن حرکت زنان باعث شــد که درک کنــم من در مقابل قلب بزرگ این انســان ها چقدر کوچک هســتم. وقتی او به کنگو بازگشت، هــزاران نفــر به اســتقبالش رفتند. آنهــا برایش غذاهای مختلفی آورده بودند و هم قســم شدند که از او محافظت کننــد. دنیس می گوید: «وقتی شــما قدرت و اراده این زنان را می بینید، احساس می کنید که در برابر این عظمت هیچ هســتید. این زنان رنج های بســیاری برده اند؛ ولی همچنان به تلاش برای حفاظت از زندگی خود و خانواده شان و حتی پزشــک خــود ادامه می دهنــد. این مردم عشــق به زندگی دارند. مراقبت و درمان این زنان برای من افتخاری بزرگ است».
دیدگاهتان را بنویسید